door Vic Wagenburg
Naar aanleiding van mijn vorige column is de nodige ophef ontstaan. De afgelopen weken ben ik bestookt met boze brieven en hatemail. Ik wil graag één ding rechtzetten: het is nooit mijn bedoeling geweest melk of welk zuivelproduct dan ook te kwetsen.
Het enige wat ik heb willen aangeven, is dat ik me soms stoor aan het eenzijdige beeld dat door de media geschetst wordt. Alsof melk heilig is en nooit iets fout kan doen. Kennelijk is het in dit land nog altijd politiek incorrect om kritiek te hebben op melk. Ik heb me daarin vergist. Ik had toch gehoopt dat we na 11 september met z’n allen wat kritischer waren geworden (op 11 september 2008 steeg de melkprijs met 4,6%, red.). Vooralsnog sta ik echter alleen in mijn kritiek.
Dat vind ik jammer, ook voor melk zelf. Zolang we melk (en in mindere mate kaas en boter) blijven behandelen als onschendbare producten, zullen zij nooit de ontwikkeling doormaken die op dit moment zo broodnodig is. Zeker in tijden van crisis is het essentieel om solide voedingsmiddelen te hebben die tegen een stootje kunnen. We zullen melk de 21e eeuw in moeten loodsen, linksom of rechtsom.
Zolang kritiek op melk taboe blijft, ondermijnen we op den duur onze internationale concurrentiepositie. Juist op dit punt mogen we een maatschappelijk debat niet uit de weg gaan.
Vic Wagenburg (11) is polymaniepatiënt en denkt al vijf jaar dat hij een controversieel columnist is.
Naar aanleiding van mijn vorige column is de nodige ophef ontstaan. De afgelopen weken ben ik bestookt met boze brieven en hatemail. Ik wil graag één ding rechtzetten: het is nooit mijn bedoeling geweest melk of welk zuivelproduct dan ook te kwetsen.
Het enige wat ik heb willen aangeven, is dat ik me soms stoor aan het eenzijdige beeld dat door de media geschetst wordt. Alsof melk heilig is en nooit iets fout kan doen. Kennelijk is het in dit land nog altijd politiek incorrect om kritiek te hebben op melk. Ik heb me daarin vergist. Ik had toch gehoopt dat we na 11 september met z’n allen wat kritischer waren geworden (op 11 september 2008 steeg de melkprijs met 4,6%, red.). Vooralsnog sta ik echter alleen in mijn kritiek.
Dat vind ik jammer, ook voor melk zelf. Zolang we melk (en in mindere mate kaas en boter) blijven behandelen als onschendbare producten, zullen zij nooit de ontwikkeling doormaken die op dit moment zo broodnodig is. Zeker in tijden van crisis is het essentieel om solide voedingsmiddelen te hebben die tegen een stootje kunnen. We zullen melk de 21e eeuw in moeten loodsen, linksom of rechtsom.
Zolang kritiek op melk taboe blijft, ondermijnen we op den duur onze internationale concurrentiepositie. Juist op dit punt mogen we een maatschappelijk debat niet uit de weg gaan.
Vic Wagenburg (11) is polymaniepatiënt en denkt al vijf jaar dat hij een controversieel columnist is.
Gaat het toch weer over melk en dat is precies wat melk wil. Je moet er gewoon geen aandacht aan geven. Ik zeg, doodzwijgen.
BeantwoordenVerwijderenIk zou toch oppassen met dit openlijk publiceren van zo'n gedurfd standpunt, Diederik. Ik wil gewoon niet dat je in de problemen komt.
BeantwoordenVerwijderenDank voor je bezorgdheid, maar je moet weten: ik ben slechts een doorgeefluik. De verkondigde meningen zijn volledig voor rekening van Vic Wagenburg en hij alleen zal er de verantwoordelijkheid voor moeten dragen.
BeantwoordenVerwijderenBLIJF VAN MIJN LIJF !!!
BeantwoordenVerwijderenHet risico zit hem hierin dat nog meer gezonde productgroepen zich gaan roeren. Enkele daarvan hebben de eerste, aarzelende stappen reeds gezet. Zo hebben handappels de schoen opgepakt. Ze voelen zich veroordeeld tot het in eeuwigheid waarmaken van het spreekwoord van de appels die niet ver van de boom vallen.
BeantwoordenVerwijderenZe zijn een proces begonnen tegen de evolutie. Die heeft hen, door het laten vervallen van de meeste grote vogels, beknot in transportmogelijkheden. Sterker nog de overgebleven vliegende soorten, doen zich met hun snavels op hoogst irritante manier tegoed aan hen. Dat vervoer in delen, pikken ze dus niet langer.
Niet alle appels staan achter het verwijt richting de evolutie. Het gouden trio Delicious, Jonathan en Renetten, verlaagt zich niet. Ze vinden de tijd nog niet rijp. Ze zijn er bovendien niet happig op. De Elstar doet wel mee, maar een van de grieven van James is, dat het hem, met zijn vedetteneigingen, alleen om de publiciteit te doen is.
De toename, door de eeuwen heen, van Obesitas bij appels, waardoor ze steeds meer gewicht in de schaal leggen, wordt in de zaak tegen de evolutie aangedragen als verzwarende omstandigheid. De appels schermen met de zojuist voor hen gereedgekomen vertaling van “Orangina op spiesjes”, het document waar de nauw verwante sinaasappels zich nog op beraden.
Met de sterke afname van windgedragen afstanden, hebben de appels wel een punt. Als je dat zo stelt, is het meteen ook een pijnpunt. Het beladen woord punt, verwijst volgens de chronisch overgevoelige appels teveel naar de gelijknamige taart. Die komt nog wél eens ergens, is hun stellige overtuiging. Het is te gemakkelijk om te stellen dat ze zich niet zo moeten laten kisten.
De appels in de cel reageren onderkoeld op de ontwikkelingen. Ze vinden de moes de suiker niet waard, en nemen het standpunt in dat de andere appels wat hen betreft, kunnen verrotten. Dat is ook geen houdbaar standpunt.
Bovendien is bovenstaande eens te meer een blijk van de onnodige verruwing van het taalgebruik onder appels, dat op zich al pittig is. Je zou er een rode kleur van krijgen. Daar staat tegenover dat een appel maar beter uitgesproken kan zijn, want niets is zo vervelend als een onverschillige appel. Een appel die indien hem wat gevraagd wordt, niet klok-thuis geeft.
Mocht de zaak tegen evolutie en spreekwoord goed aflopen, dan is daarmee de kous nog niet af. Indien de portemonnee (zeg nooit beurs) het toelaat, komen vervolgens de gezegdes aan de beurt.
“Nee, ik zei niet beurs! Ik zei beurt.”
"Ok, maar pas op"
Gezegde of spreekwoord, het is een appel om het even. Het is voor hem net zo onbelangrijk als het onderscheid tussen de vogels die hen onder schijt. Het resultaat is namelijk hetzelfde.
Dat iets, ergens rijp voor is, a la. Dat iemand ergens de vruchten van plukt, ok. Maar er moet wat gedaan worden aan het uiterst kwetsende; hoe de vork in de steel zit.